میثاق بنی مهد ( کارشناس iOS شرکت طراحی پرتو )
خبر طبق معمول کوتاه است . مایکروسافت شبکه اجتماعی “لینکدین” را با قیمتی بالغ بر ۲۶ میلیارد دلار خریداری کرده است . این خبر کوتاه دنباله ای است بر تمامی خبرهای یک خطی مشابهی که در چند سال اخیر از مبادلات مهورانه ی غولهای بزرگ جهان فناوری شنیده ایم .
همین چند روز پیش بود که در کنار خبر بالا تیتر معامله ی شگفت انگیز توییتر هم منتشر شد . مدیران توییتر سهام عمده ی شرکت کوچک “مجیک پانی” را از آن خود کرده بودند تا به سرعت بتوانند تکنیک تشخیص و آنالیز تصاویر را به سرویس خود الحاق کنند . در واقع توییتری ها به جای اقدام مستقل در تولید سرویسی مشابه و اتخاذ تاکتیک حرکت و رقابت موازی ، راه حل برد بردی را برگزیده بودند که حاصلش استفاده به هنگام از موقعیت رقیب احتمالی آینده بود .
اینگونه نگاه به سیاست ادغام ، یعنی جبر حل شدن عنصر کوچک در عنصر بزرگ به صورت میانگین در اکثریت غریب به اتفاق خبرهای اینچنینی وجود دارد و اتفاقا با نگاه پیشرو ” دارویسنیستی ” بر مقوله ی فناوری سرمایه سالارانه همخوان است .
با همین نگاه است که گوگل ، یوتیوب جوان و کوچک را در سال ۲۰۰۲ با هزینه ای اندک ( در آن مقیاس زمانی ) ازان خود می کند و فیس بوک ” واتس اپ ” مهجور را با پیشنهادی چرب و نرم ! به خانه ی خود می آورد . و شاید حکایت تصاحب تمثیلی خدمات “نوکیا” توسط غول بی شاخ دم بازار انحصار ، “مایکروسافت” از همین نگاه و در همین بستر قابل تحلیل باشد .
تامل اینچنینی بر داستان ادغام در جهان ، درسهای نهفته ای هم برای ما فعالان عرصه ی استارتاپی ایران دارد . درسهایی که متاسفانه به آسانی از تحلیل و تاملشان پا پس می زنیم . (بیشتر…)
